خدای متعال به حضرت داوود علیه السلام فرمودند:
ای داوود،اگر روی گردانان از من چگونگی انتظارم برای آنان،مدارایم با آنان و اشتیاق مرا به ترک معصیتهایشان میدانستند،بدون شک از شوق آمودن به سوی من می مردند و بند بند وجودشان از محبت من از هم می گسست.
مهر خداوند به انسان و قدرناشناسی ما در دعای افتتاح این گونه باز گو شده است:
ندیدم مولای بزرگواری که بر بنده دون همت و قدر ناشناس خود،شکیبا تر از تو نسبت به من باشد.تو مرا می خوانی ولی من از تو روی گردانم.تو با من دوستی می کنی ولی من دشمنی می ورزم،تو مهرت را نثار من میکنی و من نمی پذیرم گویا من بر تو منت دارم اما این بی وفایی ها سبب نشده است تا از رحمت و احسان بر من دست کشی و با وجود و کرمت بر من تفضل نکنی.
آری:
از دم صبح ازل تا آخر شام ابد
دوستی و مهر بر یک عهد و میثاق بود
سایه معشوق اگر افتاد بر عاشق چه شد
ما به او محتاج بودیم او به ما مشتاق بود
